Bariloche, op tweede paasdag. Het weer is nog erg goed, maar de depressies zijn onderweg. Morgen op pad voor de laatste grote trek door Patagonie naar Ushuaia. Het wordt spannend of we het halen; de grote vraag is wat het weer zal doen, vooral de regen en de wind.
Bij de grensplaats Macara duiken we Peru in, om er 2 maanden later, bij Copacabana weer uit te komen. Van Macara koersen we naar de kust bij Chiclayo; "even iets anders dan bergpassen" denken we; even het strand, zon en zee.
Een doorsteek door de Australische woestijn en zien hoe Alice Springs er uit ziet is droom die ik al lang koester. En nu gaat het gebeuren!!
Bij de grensplaats Villazon steken we van Bolivia over naar Argentinië. Geheel in stijl met het weer worden we begeleid door donderslagen en een enorme plensbui. De altiplano van Bolivia zet zich door in Argentinië, met het verschil dat het weidser en vlakker lijkt.
Na een lange vlucht vanuit Australië zijn we in Quito, Ecuador aangekomen. Hier gaat ons Zuid-Amerika avontuur beginnen; onze Andes trail door Ecuador, Peru, Bolivia en Argentië, met als doel te eindigen in het stadje Ushuaia in Vuurland.
Het echte werk kan beginnen; ongeveer 450 klimmen en dalen door de bergen van Kasmir en Ladahk. Over toppen van 4000m en meer, en dit alles weer als voorbereiding op de hoogste weg ter wereld, Leh-Manali.
Wij steken Bolivia door van Copacabana, naar La Paz en via Oruro naar Uyuni, Tupiza, naar Villazon bij de grens met Argentinië. Het is allemaal hoogvlakte hier, met hoogten tussen de 3500 en 4000 m of iets meer.
Na 3 dagen in een airconditioned caravan doorgebracht te hebben starten we voor het tweede deel van ons Australië avontuur. Het beste blijkt hier voor het laatst bewaard te zijn.
Met de nieuwe fiets terug naar Mongolie?! Nee, toch maar niet. We besluiten ons geluk in Mongolie later nog eens te proberen en nu door te gaan naar India.
